Het laatste taboe

Vlaamse meisjes haken tegenwoordig hun gekloste kant aan pikante lingerie. Ze maken porno et aiment ça. Acteurs getuigen in de weekendeditie van de krant over hun burn-out en depressie met evenveel enthousiasme als waarmee ze in de cultuurkrant uitpakken over hun prestatie in Sterren op de dansvloer. Anderen rijden ter promotie van hun nieuwe film dan weer naakt op een fiets door Parijs. (Helaas toont de poster van de film de frivole fietsers langs achter en moet je tot in de bioscoop wachten op hun dingen.) Designhotels plaatsen het toilet in het midden van slaapkamer en je vindt geen glossy reismagazine meer zonder glossy reclame over een instanttablet tegen toeristendiarree. In datzelfde magazine wenst Always alle vrouwen een "happy period".
Kortom, het vijgenblad is passé en de wat losse stoelgang van de hippe wereldreiziger best oké. Seksuele en lichamelijke taboes smelten als sneeuw voor de zon. Daniël Van Steenberghe, Emeritus hoogleraar aan de Katholieke Universiteit van Leuven stootte op het laatste taboe en doorbrak het in zijn nieuwe boek Ademgeur. De Standaard interviewde de man die het " eerste volwaardige boek over ademgeur" schreef. (DS 08/10/09)
We herinneren ons allemaal de wiskundeleraar waarbij je tijdens de lessen vroeg in de ochtend liever niet plaatsnam op de eerste rij. We denken met naar beneden wijzende mondhoeken en opgetrokken neus terug aan die rij-instructeur die een uurtje parkeren omtoverde tot wat aanvoelde als een rit slalom door het containerpark. Die indringende ademgeur kan inderdaad lastig zijn. Maar ook zelf zijn we er als de dood voor om al uitademend bij te dragen aan het vervuilen van de lucht. Wie stond er immers nooit vroeger op dan zijn nieuw lief om snel even de tanden te poetsen? Wie stopte er net voor een mondeling examen nooit snel nog even een kauwgom in de mond? Van Steenberghe heeft gelijk. "Slechte adem of halitose is nog altijd een wereldwijd taboe." (DS 08/10/09)
De hoogleraar wil niet alleen het leven van leerling-chauffeurs en paslverliefde koppels veraangenamen maar spreekt over een "groot sociaal en economisch probleem". (DS 08/10/09)
Dit lijkt overdreven maar stel het je even voor. Een dappere vriend of vriendin ( en dit geval is het echte oprechte vriendschap) licht je in dat je adem stinkt en zegt je dat je er best iets kan aan doen. Je bloost en haast je weg maar bent dankbaar en neemt de tip au sérieux. Koortsachtig ga je op zoek naar een oplossing. Tandpasta met extra munt; het hele assortiment kauwgom; spoelen na elke maaltijd, je probeert het allemaal. En toch. Spreek je nog iemand aan zonder te denken: ik houd best even mijn hand voor mijn mond? Ga je samen lunchen met je chef om nonchalant boven de soep en de patatten je creativiteit tentoon te spreiden? Waarschijnlijk niet. Je wil je baas omverblazen met je ideeën, niet met de geur van de gewokte kip van gisteren en de omelet van vanmiddag.
Daniël Van Steenberghe heeft gelijk. Een slecht ruikende adem hebben, heeft sociale en economsiche gevolgen. Zou het kunnen dat de Lehman Brothers met een slechte adem kampten? Kwamen de cliënten hun leningen niet afbetalen simpelweg omdat de geur in het bankkantoor niet te harden was?