Dit artikel en het vervolg op DeStandaard.be
zaterdag 26 december 2009
dinsdag 22 december 2009
Sneeuwpret / Razend gek en levensgevaarlijk
Je kon er de voorbije week niet omheen. Overal Sneeuw. Chaos in het verkeer en feeërieke taferelen. Het treintraject, dat je al jaren wekelijks aflegt met de huizen en tuinen die je kent als je binnenzak, ziet er plots heel anders uit. Vredevoller. En mooier ook. Zelfs de lelijke Vlaamse fermettes. Grinnikend zie je de auto’s traag als glibberige slakken over de wegen glijden. Maar af en toe levert de sneeuw, zelfs in de tuin, onaardige taferelen op.
De trein stopt aan een klein station. Naast het perron de woning van een jong gezin met een nog niet aangelegde ondergesneeuwde tuin vol kinderspeeltuigen. In de tuin, de koning van het huis, een goede meter groot, voorzien van skipakje en muts, spelend in de sneeuw.
De passagiers schuifelen met dit weer wat trager over het perron en dus blijft de trein nog even staan. Vanachter een groepje struiken in de tuin daagt een hond op. Een grote hond, een Duitse herder zelfs. Van de ouders geen spoor. Het kind stampt wat sneeuw in de richting van de viervoeter. Die snapt meteen het spel en begint te blaffen en te springen. Een nieuwe lading opvliegende sneeuw komt in zijn richting gevlogen. Dartelend rent de hond door de tuin. Dartelend rent het kind achterna. En dan draaien ze de rollen om.
De kleine skiër raakt al snel verveeld en begint wild heen en weer te rennen. Hé, waarom gooi jij geen sneeuw meer moet de hond gedacht hebben en hij springt op tegen het kind. Hun koppen komen tegenover elkaar. De hond hijgt zijn tanden bloot. Het gezicht van de kleine skiër lijkt plots nog kleiner dan voordien, bleek en fragiel met blozende wangen. Hij wankelt even maar blijft toch recht. Enkele spannende tellen later komt de hond weer met vier poten op de grond. Van de ouders nog steeds geen spoor.
Zich van geen gevaar bewust raapt het jongetje een nieuw lading sneeuw op. Baf! Recht tegen de grote hondenkop. Die begint dat spelletje nu wel beu te worden. Die sneeuw is koud en dat kleine kind blijft maar gooien. De hond gaat verder op in het spel. Hoe lang nog voor hij, ingenomen door het spel, zijn tanden in dat kleine skipakje boort of nog erger … er net boven? Hoelang nog voor de kleine skikoning begint te krijsen en zijn ouders naar buiten hollen?
‘We zullen die hond maar een spuitje geven. Hij is Razend gek en levensgevaarlijk.’
Wie? Die ouders of die hond?
Honden kunnen geen borden lezen en zijn zich niet altijd bewust van wat ze doen. Mensen wel.
zondag 20 december 2009
zondag 13 december 2009
Romantiek kan je gezondheid schaden
Het is ook allemaal zo romantisch. Een lelijke kikker vol slijm, een stralende prinses in een nog stralendere jurk. Eind goed, al goed en ze leefden nog lang en gelukkig. Het is het proberen waard, moeten ze gedacht hebben, die romantische en lichtjes wanhopige zielen die een kikker probeerden te kussen. In de Verenigde Staten alleen al waren dat er dit jaar achtenveertig. De kikker veranderde jammer genoeg niet in een strakke prins. De kussers liepen wel meteen strak richting toilet. Want van kikkers kussen, wordt je ziek. Niet zo romantisch dus. En eind goed, al goed, maar wel pas na een stevige kuur Imodium.
De Amerikaanse vereniging voor dierenartsen wil iedereen dan ook waarschuwen. De nieuwste Disneyfilm De prinses en de kikker zou enkele goedgelovige kleine prinsessen wel eens op verkeerde ideeën kunnen brengen. ‘Wij herinneren eraan dat een ongeloofde handeling bij een amfibie, zoals een kus, een ernstige ziekte tot gevolg kan hebben. En geen prins. Want kikkers kunnen bij mensen een salmonella-infectie veroorzaken’, waarschuwen de dierenartsen.
bron: DSonline
zondag 6 december 2009
Masculisme of feminisme maar dan voor mannen
Een van de vorige posts op deze blog lokte nogal wat opvallende reacties uit. “Man: Aan/uit, dat kan toch zomaar niet”, vonden de mannen in mijn omgeving. Vervolgens trokken ze hun neus en wenkbrauwen op. “Is dat van dat feminisme dat daarachter zit?”
Als journalist in wording spitste ik mijn oren. Feminisme dus. Is dat geen partijdige invalshoek? Want met partijdigheid wil ik me als toekomstig objectief journalist nu net niet bezighouden. Toch?
Vandaag dus een post om alles in evenwicht te brengen. Na mijn advies aan de vrouwen, hier wat advies aan de mannen.
Wissel van de wacht
Het wordt ook tijd want door al dat feminisme komen nu de mannen in nauwe schoentjes te zitten. Stel je maar eens voor dat niet Philip koning wordt, maar Astrid koningin. Beeld je in dat vrouwen evenveel zouden gaan verdienen als mannen, of nog erger met al die quota, dat ze nu ook nog eens topfuncties zullen mogen invullen.
De mannen daarentegen moeten nu al verplicht langer vrijaf nemen na de geboorte van hun kinderen. Ze smeren nu ook gezichtscrèmes want sinds bij vrouwen ook de inhoud telt, wordt bij mannen ineens ook de verpakking belangrijk. Ze nemen de telefoon op en verbinden door in plaats van doorverbonden te worden. Het is de wereld op zijn kop.
Actie/reactie
Tijd voor actie dus. Dat vindt ook Brits journalist James Tolson. “In de nieuwe wereld hebben vrouwen het voor het zeggen en kennen mannen hun plek. Ik denk dat omdat vrouwen zich zo lang het slachtoffer hebben gevoeld van chauvinisme en discriminatie dat ze nu subtiel mannen terug proberen te pakken”, stelt hij op hln.be. Het wordt dus dringend tijd dat mannen zelf een mannenbeweging oprichten en hun vroegere verworvenheden verdedigen.
Journalist Allison Pearson, een vrouw die medelijden heeft met al dat mannenleed moedigt hen alvast aan. “Er zijn tegenwoordig meer meisjes dan jongens op de universiteit. Het lijkt alsof het feminisme mannen tot tweederangsburgers heeft gemaakt. Vrouwen hebben hard gevochten om bankdirecteur te mogen worden en tegelijkertijd een rok te mogen dragen. Nu is het aan mannen om hun plaats in de maatschappij op te eisen.”
Gelukkig voor onze mannen staat er ook in België een vrouw als één man achter hen. Om een quotum in te voeren moet er eerst een bewijs zijn dat vrouwen gediscrimineerd worden en dat is er absoluut niet, stelt Marike Stellinga in Volt op twee december. Deze vrouw is zo geëmancipeerd dat je haar er bijna van zou verdenken een undercover feministe te zijn. Ze zit niet vast onder het glazen plafond maar danst erop. If you can’t beat them, join them, moet ze gedacht hebben. Die quota om de discriminatie ten opzichte van vrouwen te vermijden, voer je volgens haar best niet in. “Er moet harder bewijs komen want de kans dat je mannen gaat discrimineren door een quotum is levensgroot”, waarschuwt Stellinga. Levensgevaarlijk en te allen tijde te vermijden lijkt me dat, mannen discrimineren in plaats van vrouwen.
Evenwicht
En dus mannen aller landen, verenig jullie. De vijand klopt op de deur en gluurt door het sleutelgat. Verdedig jullie grote bureau als was het een belegerd fort. Roep om koffie, ga hem niet halen. Maak je kleren vuil in plaats van ze te wassen en werk je kapot om kinderopvang te betalen. Zo moet je tenminste niet als een halve vrouw je kinderen zelf aan de schoolpoort gaan ophalen. Sinds mensenheugenis kennen jullie je rechten en vrouwen hun plichten. Dat mag nu niet veranderen. Verdedig jullie en bescherm het evenwicht!
In het kader hiernaast staan alle interessante links i.v.m. deze post nog eens op een rijtje.
Abonneren op:
Posts (Atom)
