Misschien hadden ze toch gelijk. De conservatieve vijftigers die de beeldbuis toch maar niks vonden. Vreemden die zomaar je huiskamer binnendringen. En wat zal de jeugd er niet allemaal door in haar hoofd halen? Rock ’n roll, sex?
Stilaan begin ik het te geloven. Van die Televisie daar komt niks goed van. Rachel en Ross, Carry en Big, Nate en Serena. Seriously ? In één stad? Oké, daar woont veel volk. Maar komaan. In één stad ?
Het begint allemaal zo onschuldig. Schuifje open, cd’tje erin, schuifje toe. Potje pap, koekske en als het nog niet te laat is een koffie erbij. Play.
Maar wat begint als onschuldig entertainment, hoppend van Manhattan naar the O.C., wordt al snel intensief brainwashen. Intensief denken dat een lief dat niet op Mister Big lijkt eigenlijk geen lief is, dat Gucci de nieuwe Zara is en dat drama boven karma gaat. Seriously?
Gebrainwashed dus.
Tot je dat wil wat zich in werkelijkheid enkel tegen een achtergrond van karton afspeelt. Tot je een publiek wil horen dat lacht bij elk grapje dat je maakt. Tot je wil werken bij Ralph Lauren. Of Leven van een column. Of van de liefde. Of Van drama. En van schoenen. Seriously?
Doe maar normaal. Of eerst nog een aflevering zien ? Xoxo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten