Het semester loopt op zijn einde. De stage komt eraan. Tijd voor wat serieuze journalistiek nu. Onderzoeksjournalistiek bijvoorbeeld. Op de hoek van elke straat zijn er raadsels te ontsluieren, sociale problemen aan te kaarten en samenzweringen te ontmaskeren. De kritische journalist houdt zijn ogen te allen tijde open.
Vandaag hield ook ik als kritisch journalist in wording mijn ogen open en stootte ik op zo’n samenzwering. En wat voor één. Enkele van de best bekende instanties in ons land hebben de handen in elkaar geslagen om samen het geld uit onze zakken te kloppen. Schuldigen in dit complot: de NMBS en de telefoonmaatschappijen.
Nietsvermoedend trok ik gisteren met pak en zak naar het station om er de trein van Leuven naar Aarschot te nemen. Van ver kon ik al zien dat er in de stationsgang wat op til was. Natgeregende reizigers drumden geërgerd samen voor de tv-schermen in de hal. Alle treinen tussen Leuven en Aarschot hadden een vertraging van een nog onbepaalde duur opgelopen. Een personenongeval verhinderde al het verkeer. Huismoeders met het eten al op tafel, hobbyclubs en familie werden verwittigd. “Ik bel even om te zeggen dat ik wat later ben, de trein heeft vertraging.”
Na enkele minuten vertrok er dan toch een trein in de getroffen richting. Huismoeders, hobbyclubs en familie werden weer gerustgesteld. De vreugde was echter van korte duur. Enkele kilometers later vertraagde de trein of beter nog, stopte de trein. “Door een ongeval moeten we heel voorzichtig en traag rijden. We proberen te toeteren om het andere verkeer te waarschuwen.” Zuchten vulden de wagon en de gsm’s werden weer bovengehaald. De sms’en waren nog niet aangekomen of de luidspreker sprong opnieuw aan. “We zullen het eerstvolgende station met een uur vertraging bereiken. Daarna rijden we met een normale snelheid verder.”
Na de vierde boodschap van het NMBS-personeel had ik het door. Hier zit meer achter. Bij elke nieuwe melding, halen alle reizigers spontaan hun gsm boven. Sms’en worden verstuurd, belwaarde wordt opgebruikt. Nog één melding van de conducteur en het netwerk raakt vast overbelast. Het kan niet anders of deze vertraging is een list. En als deze vertraging een list is, zijn alle andere dat waarschijnlijk ook. Een uurtje vertraging kost de gemiddelde reiziger zo’n vier euro aan belkrediet. Wat de telefoonmaatschappijen extra verdienen door dit uurtje vertraging op een goedgevulde trein, kan u zelf uitrekenen.
Welk voordeel de telefoonmaatschappijen uit dit geheim complot halen is duidelijk. Duidelijkheid over het motief van de NMBS vraagt nog verder kritisch onderzoek. Voorlopig raad ik iedereen ten stelligste aan bij vertraging op de trein alle gsm’s uit te schakelen en niemand te verwittigen. Eens de samenzweerders beseffen dat hun list ontsluierd is en zo zijn nut verliest, kan iedereen weer rekenen op de stiptheid van de NMBS.
Ceci est une fiction!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten