We lezen zoals opgedragen "Why I Blog" van Andrew Sullivan. Deze blogger van het eerste uur legt uit waarom hij blogt. De man is verkocht en verkoopt. Ik weet het allemaal zo zeker nog niet.
Toegegeven, Sullivan houdt een erg geloofwaardig pleidooi. De blogosfeer belooft vrijheid, expressie, woord en wederwoord. Niet morgen of straks maar nu want “the deadline is always now”. Elke post is meer "rich in personality” dan de vorige. Het is een evenwicht tussen de visie van de schrijver en iedereen die er wil op reageren. De band die hier ontstaat, is volgens Sullivan maar met één woord te omschrijven.“friendship”
Als dit alles waar is, heeft Sullivan gelijk en kondigt de blogosfeer een gouden tijdperk voor de journalistiek aan. Jammer genoeg is alles wat te mooi lijkt om waar te zijn meestal ook niet echt waar. De blogosfeer waar Sullivan over spreekt, is een ideale blogosfeer. De werkelijkheid is wat anders.
In de werkelijkheid lijkt de blogosfeer een beetje op de intercontinentale wateren. Alles mag, niets moet. Iedereen doet wat ie wil op zijn manier. Geen regels, alleen vrijheid. Vrijheid van meningsuiting bijvoorbeeld. Dat kan leuk zijn. In deze intercontinentale wateren kan zelfs een ‘wannabe’ journalist als ik zich een gepubliceerd schrijver wanen. Of is dat nu een nadeel? Want hoe scheidt je tussen al deze ‘wannabe writers’ het kaf van het koren? Waar stoppen de ego’s en beginnen de visies?
Ik hoopte dat Sullivan hier een antwoord zou bieden. We weten allemaal dat het super is dat lezers meteen kunnen reageren en dat de visie van de journalist bekritiseerd kan worden. We weten allemaal dat het een kick geeft wanneer je op verzenden klikt en je ziet je stuk meteen voor je op het wereldwijde web. Maar hoe zorg je ervoor dat je de weg niet kwijtraakt in deze dagelijks expanderende melkweg van interessante visies en pure onzin? Hoe maak je van dit abstracte netwerk een praktische informatiebron? Het medium lijkt zichzelf tegen te spreken. Snelheid is zogezegd alles. Maar hoeveel tijd gaat het kosten om voor elk domein een bloggende specialist te vinden? Hoeveel blogs vol onzin moet je eerst passeren?
De blogosfeer is een succes zolang je even vrijblijvend kan zijn in het lezen als in het schrijven. Even klikken doorheen de experimenten van klasgenoten is best fijn. Sommige bloggers out there hebben echt wat te vertellen en zijn het pieren naar het scherm waard. Maar een praktisch informatiemedium is deze blogosfeer voor mij nog niet.
Wie de link bovenaan miste en zelf graag leest hoe Andrew Sullivan erover denkt, klikt best hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten